wanneer ga je in me geloven ?

vandaag weer zoveel ruzie gehad thuis om t eten. ze verwachten hier allemaal dat ik stop met 'dit gedoe'volgens hun. dat na een jaar therapie ik wel 'genezen 'ben. maar dat is niet zo .. het frustreert me , omdat ze daar gewoon vanuit gaan. ze begrijpen het nog steeds niet, wat ik ook wel snap, maar toch erg irritant is. Toen m'n moeder laatst zei dat we hier over een jaar vast heel hard over konden lachen, toen ik weigerde een boterham te eten, voelde ik me echt verschrikkelijk. een jaar. nooit dat ik in een jaar beter kan zijn, ondertussen is dit gedoe al meer dan 2 jaar .. en nog doet ze steeds alsof t maar een bevlieging is. Ze luistert gewoon niet als de kinderarts zegt dat ik een eetstoornis heb. het dringt gewoon niet tot der door.En erom lachen ? sorry maar dit alles maakt me echt verdrietig, als ze zou weten hoe ik me vanbinnen voel, zou ze deze mening dan nog steeds hebben ? Ze wil het niet horen volgens mij, maar ondertussen krijg ik het gevoel alsof ik niet serieus genomen word. 

I'm tired, of the game. I won't lie, no i'm not okay..