i'm so fucking depressed.

Hoe kan ik t je ooit vertellen ? Hoe kan ik je ooit vertellen, dat jij een meisje leuk vind, die een eetstoornis heeft ? Als je me al leuk vind, wat ik sws niet wil geloven. Hoe kan ik het je ooit zeggen, dat ik vanavond even niet met je wil praten, omdat het enige wat ik doe , is hier zitten, huilen en voor me uit staren. hoe kan ik je dit ooit vertellen ? Je zegt me dat je blij bent, met hoe het tussen ons zit, dat ik leuk ben.. maar je kent de echte ik niet ..  Ik wil het je niet aan doen, om met zo iemand te leven. zo wil je niet leven. je wilt niet met mij leven .

Did i disapoint you ?

je wilt dit niet. je kan dit niet. je gaat falen. je zal iedereen teleurstellen, al maakt dat ook niet meer zoveel uit, want dat doe je toch al. Iedereen ziet dat je weer dik bent. iedereen ziet je steeds meer groeien. in de breedte. je kan niks. niet eens dit, waar je altijd zo goed in was. je faalt.

ik faal. oke het is duidelijk, ik snap het wel. alles in m'n hoofd schreeuwt JE KAN DIT NIET.

je zei me , dat we dit samen gingen proberen. oke proberen, tuurlijk , dat wil ik . want supergraag wil ik van dit leven af. weg van m'n problemen met m'n lichaam, eten, gewicht en calorieën. ik weet dat ze, door te eten, niet verdwijnen, maar proberen zal ik ooit een keer moeten, toch ?
maar op school.. oke dit gaat me echt ver, op school eten, dat heb ik echt al sinds het begin van de eerste klas niet meer gedaan. bijna niemand ziet me ooit eten. hoe kan ik dan, voor hun neus, doodleuk ineens gaan eten ? dan zullen ze denken dat het goed gaat, maar waarom voelt het zo kut, dat ze dat zullen denken ?
het is m'n identiteit geworden, het meisje met de eetstoornis. vind ik het leuk om zo bekend te staan ? nee, maar ja, wie ben ik anders? voor mezelf ben ik het intussen ook geworden, ik zonder eetstoornis, is geen ik. ik zonder eetstoornis, is een heel ander meisje. 

Invisible

behind the scenes,
skylar grey, talking about why she made this song.

invisible -skylar grey

Weegschaal

O mijn god. De weegschaal is kapot. help. angst. paniek in m'n hoofd. het liefst wilde ik meteen naar de winkel rennen om een nieuwe weegschaal te kopen. maar dat kon niet, want t was avond. wat nu ? hoe kon ik nu weten of ik was aangekomen/afgevallen/stabiel was ? hoe kon ik mezelf nu controleren morgenochtend ? Dit kleine platte vierkant, dat ding, beheerst gewoon voor een groot deel m'n leven. Hoe heb ik t ooit zo ver kunnen laten komen ? vaak vraag ik me dat af. allemaal begonnen met de drang om af te vallen, de drang naar perfectie. maar wanneer bereik ik dat ? na 2 jaar nog steeds niet.. De weegschaal, heeft me in z'n macht. 

Hallo.

al een paar dagen, zit ik elke keer met deze pagina open. hele stukken te typen, maar om uiteindelijk toch weer te deleten. niks beschrijft hoe ik me de afgelopen dagen voel . en dan ook nog eens de school die over een week weer begint. Ik heb er aan de ene kant superveel zin in. omdat ik dan weer een stukje controle terug krijg. over m'n cijfers, en over m'n gewicht.

In de vakantie word alles voor me besloten. alleen als ik werk heb ik nog een klein beetje vrijheid met eten. 

En daarom eet ik niets. ik weet dat het slecht is, tenminste dat zeggen ze allemaal. zoveel merk ik er niet van. ik ben wel gewend om niks op een dag te eten. om door te gaan tot ik niet meer kan. en dan nog niks laten merken. nee, volgens mijn ouders en kinderarts, ga ik door tot ik datgene wat ik wil bereikt heb. en alles zo netjes en goed mogelijk. hallo perfectionisme. 

I hope you know this song is about you

This is my confessional pen and paper
I'm gonna write this down saying things
you never thought that were on my mind
let the truth pour out

'Cos I'm tired of the games, I won't lie , no i'm
not ok, you were wrong you're to blame now
the world knows your name

Olly murs - This song is about you. 

wanneer ga je in me geloven ?

vandaag weer zoveel ruzie gehad thuis om t eten. ze verwachten hier allemaal dat ik stop met 'dit gedoe'volgens hun. dat na een jaar therapie ik wel 'genezen 'ben. maar dat is niet zo .. het frustreert me , omdat ze daar gewoon vanuit gaan. ze begrijpen het nog steeds niet, wat ik ook wel snap, maar toch erg irritant is. Toen m'n moeder laatst zei dat we hier over een jaar vast heel hard over konden lachen, toen ik weigerde een boterham te eten, voelde ik me echt verschrikkelijk. een jaar. nooit dat ik in een jaar beter kan zijn, ondertussen is dit gedoe al meer dan 2 jaar .. en nog doet ze steeds alsof t maar een bevlieging is. Ze luistert gewoon niet als de kinderarts zegt dat ik een eetstoornis heb. het dringt gewoon niet tot der door.En erom lachen ? sorry maar dit alles maakt me echt verdrietig, als ze zou weten hoe ik me vanbinnen voel, zou ze deze mening dan nog steeds hebben ? Ze wil het niet horen volgens mij, maar ondertussen krijg ik het gevoel alsof ik niet serieus genomen word. 

I'm tired, of the game. I won't lie, no i'm not okay..