je wilt dit niet. je kan dit niet. je gaat falen. je zal iedereen teleurstellen, al maakt dat ook niet meer zoveel uit, want dat doe je toch al. Iedereen ziet dat je weer dik bent. iedereen ziet je steeds meer groeien. in de breedte. je kan niks. niet eens dit, waar je altijd zo goed in was. je faalt.
ik faal. oke het is duidelijk, ik snap het wel. alles in m'n hoofd schreeuwt JE KAN DIT NIET.
je zei me , dat we dit samen gingen proberen. oke proberen, tuurlijk , dat wil ik . want supergraag wil ik van dit leven af. weg van m'n problemen met m'n lichaam, eten, gewicht en calorieën. ik weet dat ze, door te eten, niet verdwijnen, maar proberen zal ik ooit een keer moeten, toch ?
maar op school.. oke dit gaat me echt ver, op school eten, dat heb ik echt al sinds het begin van de eerste klas niet meer gedaan. bijna niemand ziet me ooit eten. hoe kan ik dan, voor hun neus, doodleuk ineens gaan eten ? dan zullen ze denken dat het goed gaat, maar waarom voelt het zo kut, dat ze dat zullen denken ?
het is m'n identiteit geworden, het meisje met de eetstoornis. vind ik het leuk om zo bekend te staan ? nee, maar ja, wie ben ik anders? voor mezelf ben ik het intussen ook geworden, ik zonder eetstoornis, is geen ik. ik zonder eetstoornis, is een heel ander meisje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten