Het gevoel alsof elk korreltje rijst dat je eet, elk slokje cola light, elk hapje appel, je 3 kilo zwaarder maakt is ondragelijk. Sinds ik van vakantie kom, word het elke minuut erger. ik wil sporten, slapen, en bloggen. Maar nee ik moet werken. hele dagen lang. verspilde uren , waarin ik kon sporten, of slapen. want ik ben uitgeput. om 9 uur kan ik niet meer .
En dan ook nog eens dit mooie weer. Leuk, noemen ze dit, strand. NEE. niet leuk. Ik krijg niet eens meer de keus. mee moet ik , verplicht zeggen ze. En ook nog een frietje eten op het laatst. gezellig, weer eens een dagje met de familie. Gelukkig kwam daar mijn reddende engel, ik moest plotseling werken ..
Dinsdag is ze der weer, mijn therapeut. helaas, we moeten weer. huiswerk maken, werken aan m'n niet-helpende gedachtes, en praten over m'n gevoelens. alles wat ik niet kan. alles waarin ik faal.
Ik kwam niet in die broek. ik kwam er gewoon niet in. De broek die ik zó graag wilde. Ik wilde hem in maatje 32, maar die pastte niet. dit is zo enorm triggerend. Ik weet dat ik nu door wil gaan tot ik erin pas. nog maar 5 kilo, en het wil vast lukken, vertelt een stemmetje in m'n hoofd. nog maar 5 kilo, en die broek zal je prachtig staan. Maar ook is er een stem die zegt 'doe dit nou niet, vecht er tegen. je zit niet voor niks in therapie, bewijs nou eindelijk eens dat je iets anders ook kan dan alleen afvallen.'
maar het eetstoornis-stemmetje is sterker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten